تیشرت از خاستگاه آن به عنوان لباس زیر مردانه تا نقش پیچیده آن در مد مدرن، امروزه یکی از پوشاک ترین لباس های جهان است.
این تیشرت ارزان، بهداشتی و راحت تبدیل به یک کالای اساسی کمد لباس شده است که توسط افراد در هر طبقات اجتماعی و سنی پوشیده می‌شود.
از نظر فنی، این تیشرت اصل نایک با سرعتی شگفت انگیز تکامل یافت و تکثیر شد، که به کمک افزایش در دسترس بودن پنبه آمریکایی و اختراع ماشین بافندگی دایره ای در اواسط قرن نوزدهم کمک کرد.
شکل و سبک فعلی آن در طول دهه 1930 توسعه یافت و پس از جنگ جهانی دوم به عنوان یک لباس بیرونی به طور جهانی پوشیده شد. در سال 2004 بیش از دو میلیارد در سراسر جهان فروخته شد.
نسخه‌های معاصر از واحدهای چند بسته‌بندی ارزان قیمت گرفته تا نسخه‌های مد لباس بالا تا نسخه‌های فیبر با فناوری بالا که در صنایع ورزشی و بهداشتی استفاده می‌شوند، متغیر است.
پیراهن‌هایی با ساختار T شکل در اوایل قرون وسطی پوشیده می‌شدند تا بدن را از ساییدگی زره‌های فلزی و سنگین محافظت کنند. غیرنظامیان این پیراهن را به عنوان یک مانع محافظ و بهداشتی بین بدن و لباس های گران قیمت انتخاب کردند.
این پیراهن که از پنبه یا کتان ساخته شده بود، راحت‌تر از لباس‌های ابریشمی یا پشمی با تزئینات پیچیده قابل شستشو بود. این پیراهن‌ها با دم‌های بلند ساخته می‌شدند که دور بدن پیچیده می‌شد و به عنوان زیرشلوار عمل می‌کرد.
پیراهن هنوز همیشه با جلیقه یا جلیقه و ژاکت روی پیراهن پوشیده می شد. پوشیدن یک پیراهن تمیز و شسته شده، ثروت و جوانمردی یک آقا را نشان می داد.
شکل پیراهن ها از زمان معرفی آنها در قرون وسطی تا اواسط قرن نوزدهم بسیار اندک است. آنها گشاد بودند، از پارچه ای بافته شده و با قطعات مستطیلی که شکل T را تشکیل می دادند، ساخته می شدند.
