قیر عمدتاً در دنیای جاده سازی استخراج می شود و بایندر مخلوط های قیر 60-70 مظروف را در اختیار متخصصان ما قرار می دهد. افزایش تحرک در جهان، و به ویژه توسعه خودرو، ارتباط نزدیکی با گسترش استفاده از قیر دارد.
در واقع، استفاده از آن در دنیای جاده، حل مشکل گرد و غبار در جاده ها ناشی از ترافیک در ماکادام را ممکن کرده است. به تدریج، سطوح قیری جاده ها را در سراسر جهان، تقریباً تمام جاده ها، پوشاند.
پس از جنگ جهانی دوم، به طور طبیعی، به دلیل خواص غیرقابل انکار فراوان، قیر جایگزین قیر شد. در نتیجه صنعتی شدن آن اجتناب ناپذیر بود. افزایش تقاضا و گسترش شبکه راه ها منجر به کیفیت و بهره وری بهتر و در عین حال بهبود شرایط زندگی و کار کارگران شده است.
ذخایر قیر بر خلاف تقاضا نامحدود نیست. در نتیجه، قیر باید با تقطیر روغن‌های خام تولید می‌شد. در دهه 1960 و 1970 تمایل و ابزارهای موجود برای بهبود کیفیت مواد وجود داشت.
پس از اولین شوک نفتی، قیر گران شد زیرا باید صرفه جویی می شد. در نتیجه مخلوط های قیری فعلی از 95 درصد سنگدانه ها و 5 درصد قیر تشکیل شده اند. توجه داشته باشید که دومی در اکثر موارد خالص است.
تخمین زده می شود که 10 درصد از قیر مورد نیاز برای ساخت یک جاده با سایر محصولات مخلوط می شود تا عملکرد آن اصلاح شود. به عنوان مثال، از پلیمرها برای بهبود عملکرد مکانیکی یا رزین هایی که چسبندگی را بهبود می بخشند استفاده می شود.
البته تمامی این فرآیندها کنترل شده و دارای استانداردهای سختگیرانه بهداشتی، ایمنی و زیست محیطی می باشند.بخش ساخت و ساز در سال های اخیر با چالش های زیادی مواجه بوده است.
باید عملکرد، پیشگیری، صرفه جویی در مصرف منابع طبیعی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مصرف انرژی را ترکیب کند. در نتیجه، منابع قابل توجهی هر ساله به تحقیق و توسعه برنامه های کاربردی جدید اختصاص می یابد.
