عدس نام علمی خود Lens culinaris را از دانه عدس سبز ریز شکل خمیده خود دریافت می کند. آنها نوعی حبوبات هستند که بومی آسیای غربی و آمریکای شمالی هستند.
عدس یکی از اولین محصولات اهلی شده است که در رژیم غذایی روم و مصر باستان دیده می شود. بسیاری از کشورها از عدس به عنوان یک غذای اصلی لذت می برند.
زیرا طعمی خاکی، ملایم و آجیلی دارد که در دستور العمل های مختلف به خوبی عمل می کند. کانادا پیشتاز تولید عدس در جهان است و پس از آن هند.
عدس سدیم و چربی اشباع کمی دارد و پتاسیم، فیبر، فولات و مواد شیمیایی گیاهی به نام پلی فنول ها که فعالیت آنتی اکسیدانی دارند، زیاد است.
این خواص تغذیه ای محققان را بر آن داشته است تا اثرات آنها را بر بیماری های مزمن مطالعه کنند. عدس همچنین حاوی نشاسته مقاوم دیر هضم است که جذب کربوهیدرات ها را با اثرات کاهش قند خون به تاخیر می اندازد.
همچنین منبعی از پری بیوتیک است که فلور روده را تغذیه می کند تا از بیماری های گوارشی جلوگیری کند. مطالعات حیوانی نشان داده است که عدس می تواند فشار خون، کلسترول خون و گلوکز خون را کاهش دهد.
مطالعات انسانی نشان داده است که عدس ممکن است سطح کلسترول را در افراد مبتلا به دیابت بهبود بخشد و ممکن است در برابر سرطان سینه در زنان محافظت کند.درباره تحقیقات مرتبط با سلامت در مورد دسته وسیع تر حبوبات بیشتر بیاموزید.
رایج ترین انواع عدس موجود در ایالات متحده عدس سبز، قهوه ای، سیاه، قرمز، زرد و نارنجی است.
در این دسته بندی ها انواع خاصی مانند عدس سبز پوی یا عدس فرانسوی یا عدس بلوگا سیاه وجود دارد. آنها ممکن است به صورت عدس کامل فروخته شوند یا با برداشتن پوسته ها تقسیم شوند.
